Annwyl Fyd - Hyder

Annwyl Fyd

Beth ydy’r pwynt?

Beth dwi’n golygu ydy, mae yna bob tro rhywun sydd yn well na ti rhywle yn y byd. Rhywun sydd yn gallu rhedeg yn fwy sydyn, chwarae’n well (bod hynny’n chwaraeon neu’n offeryn) neu efo gallu ieithyddol uwch na ti.

Yn amlwg, mae hwn yn sôn am ‘Hyder’.

Beth dwi’n golygu ydy, gallet ddweud nad oes gen i hyder. Yn ystod y penwythnos preswyl diwethaf (yr adeg dwi’n ysgrifennu hwn, yn rhyfeddol), dwi wedi cyfarfod pobl sydd yn hunandybus neu’n hyderus (neu’r ddau). Un o’r pethau roedd rhaid i mi wneud oedd rant tri deg eiliad am unrhyw beth. Cychwynnais i un fi ar alcohol, dwi’n casáu fo a phopeth amdano.

Neidiodd un person i mewn,  a chychwyn mynegi ei farn. Y hiraf roedd y person hwn yn gwneud hyn, roedd y grym yn glir i weld. Trechodd y person yma fi mewn hyder. Doedd gen i ddim, nid i ddadlau, dwi’n credu fod fy marn i mor ddilys â’r person nesaf sydd yn credu fod rhywun yn rhywle ddim yn derbyn eu synfyfyrio.

Y mwyaf roeddwn i’n gwrthsefyll fy marn, roedd y person yma’n curo fi gyda’u hyder yn galetaf. Yn y diwedd cerddais i ffwrdd a mynd yn ôl i’m hystafell, ac yn gyd-ddigwyddiadol roedd gwely ynddo.

Wrth i mi eistedd ar fy ngwely, yn yfed o fotel o ddiod, sylweddolais rywbeth. Yr unig ffordd ti’n gallu cael ymlaen yn y byd yma ydy i gael hyder.

Un esiampl, dwi’n credu dwi wedi trafod efo ti o’r blaen, ydy efo canmoliaethau. Dwi’n meddwl llawer o bethau hyd yn oed cyn i mi gysidro canmol rhywun, fel “Sut fydden nhw’n ei gymryd?”. “Fydda i’n swnio fel stelciwr?” a “Beth ydy’r pwynt, maen nhw wedi clywed y cwbl o’r blaen”. Tra byddai person llawer fwy hyderus yn canmol eu targed yn hawdd.

Yn cyfeirio at y brawddegau cyntaf dwi wedi ysgrifennu. Dwi’n clywed nifer o bobl yn dweud “Paid gwrando arnyn nhw” neu “Paid cymharu dy hun yn eu herbyn”.

Pam ddim?

Mae gen i obsesiwn bach efo ystadegau, mae gen i ddiddordeb mawr mewn sut mae stwff penodol yn ymdopi a sut mae wedi datblygu. Nawr, os na fyddwn i’n cymharu fy hun yn erbyn pobl eraill, yna fyddwn i ddim yn gwybod lle ydw i yn y byd mewn proffesiwn neu allu penodol.

Dyma brif esiampl. Wrth astudio am fy lefel A, roeddwn i’n treulio amser gydag ychydig o hogiau. Roedd pob un ohonynt yn chwarae gitâr, gydag un neu ddau yn chwarae gitâr bas a drymiau. Roedd tri o bobl yn y dosbarth yn chwarae’r drymiau – fi, Bob a Bill.

Roedd Bob wedi chwarae’r drymiau am gyfnod hir, ac roedd hynna'n glir wrth ei glywed yn chwarae’r offeryn. Roedd Bill, ar y llaw arall, yn ddysgwr, fel fi, ond roedd o’n eithaf da.

Dwi ddim yn sicr sut mae Bill yn gweld pethau, dwi’n credu fod gen i’r un lefel sgil ag ef. Nid ydym yn feistr ar yr offeryn, ond byddai rhywun yn gofyn i ni dorri allan curiad neu jamio i riff mae’r gitarwyr yn chwarae, yna byddai Bill a finnau yn gallu gwneud hyn yn eithaf rhwydd. Oedd, roedd Bill yn well na finnau mewn rhai agweddau ac roeddwn i’n well mewn rhai eraill.

Ond, o gymharu â Bob, byddai’n ymddangos mai dim ond amaturiaid syml ydym ni. Os byddet ti’n graddio ni ar ein gallu o un i ddeg, byddai Bob yn naw a chwarter, tra byddai Bill a finnau yn rhannu pump a hanner eithaf parchus. Os na fyddwn i’n adnabod Bob neu Bill, fyddwn i ddim yn gwybod beth dwi’n anelu at na sut dwi’n gwella.

Ac eto, dwi’n gwneud hynny mewn pob agwedd o’m mywyd – yn golygu delweddau, deallusrwydd, chwarae offerynnau, hyd yn oed y ffordd mae pobl yn siarad a'u barn (ond dwi’n gwneud hynny mewn ffordd ddeubegwn, ddim o un i ddeg. Dwi’n gobeithio fod hynna yn gwneud synnwyr).
Dwi’n gobeithio, annwyl fyd, nad wyf wedi colli ffrind ynddot ti wrth i ti ddarllen y glafoerio difeddwl yma. Plîs maddeua fi am fy ngwiriondeb, fe ymchwilia’i fewn i sut i adennill fy hyder.

Diolch i ti, fyd.