Sunday 31 October 2010

Annwyl Fyd - Marwolaeth


Annwyl Fyd,
Cyn i ti gychwyn darllen y peth llon hwn, dwi’n rhybuddio ti, nad yw’n fater pwnc mor hapus â’r un diwethaf ysgrifennais i ti. Ond mae’n rhywbeth sydd yn effeithio ni i gyd.
Ia dyna ti…
Marwolaeth.
Drwy’r gair yna yn unig, efallai bod pobl yn galw fi’n emo, goth neu unrhyw eiriau stereotypical eraill sydd yn cael eu cysylltu â marwolaeth a’r ôl-fywyd. Ond mae gen i un cwestiwn i ti, Fyd. Pam fod rhaid i ni wybod, ac ar yr un adeg ddim gwybod, am sut byddem yn diweddu?
Gad i mi ehangu. Nid oedd gen i ymwybyddiaeth y byddwn yn cael fy ngeni. Y tro cyntaf i mi sylweddoli fy mod yn bodoli ar y blaned hon oedd pan agorais fy llygaid a gweld rhywbeth na allaf gofio ar hyn o bryd. Wel, i fod yn deg dim ond ychydig funudau oed oeddwn i ar yr adeg. Ond pam fod rhaid i ni wybod y ffaith y byddem yn marw?
Rydym i gyd yn gwybod ein bod am farw. Fedra’i ddim dweud celwydd am hynny. Fedri di fyw dy fywyd mor hapus a rhydd a hoffet, ond ar ryw bwynt byddet yn brwydro gyda’r ffaith nad wyt ti’n anfarwol. Wel, mae’n debyg. Dwi’n gwybod fy mod i.
Dwi am fod yn gwbl onest gyda thi. Dwi wedi brwydro gyda’r ffaith fy mod i am farw cyn i fy oed gyrraedd ffigyrau dwbl. Dwi’n cofio crio gyda phanig a gweiddi “Dwi ddim isio marw” pan roedd erthygl newyddion ar y BBC yn dweud sut bydd y Byd yn dod i ben. Roeddwn i yn wyth neu naw ar y cyfnod. Pam dwi’n dweud hyn wrthyt ti? Dim syniad. Efallai mai un o’r cof cynharach sydd gen i ydy o, wel hynny a chael fy mwrw yn y trwyn yn yr ysgol feithrin. Lyfli.
Tra roeddwn i’n eistedd fy arholiadau yn yr ysgol, roeddwn i mewn picl. Yn un ochr o fy meddwl, roeddwn yn meddwl “Tyrd wan, Ga, canolbwyntia. Ti angen gwneud yn dda yn yr arholiadau yma”, tra ar yr ochr arall, roedd meddwl mwy tawel yn sleifio i fyny arnaf i, yn meddwl “Beth ydy’r pwynt? Nid oes posib mynd ag ef efo ni pan rydym yn marw”. Dim ond cyn eistedd fy arholiadau Lefel Ac eleni llwyddais drechu fy meddyliau, ond roedd hi’n rhy hwyr. Fe wnes i yn erchyll yn fy arholiadau, ond fe basiais er hyn.
Os wyt ti’n adnabod fi, byddet yn gwybod mai hwn fy mod yn troi’n 19 oed wythnos yma. Dwi ddim am ddweud pa bryd. Fe wnawn ni gystadleuaeth fach, mae’r cyntaf i ddyfalu fy mhen-blwydd i yn cael crybwylliad ar borth twitter fi a Wicid. Ia, dwi’n gwybod, mae’n wobr rhy dda i anwybyddu.
Wrth i mi gofio mod i yn troi’n 19 wythnos yma, fe ddaeth a phopeth yn ôl. Pam? Atebion yn y man sylwadau os gwelwch yn dda. Efallai fod hyn yn ffordd naturiol o gadw rheolaeth ar bobl. Ti’n gwybod, atgoffa rhywun eu bod yn camu’n nes at farwolaeth nag yr oeddent flwyddyn yn ôl.
Efallai dyna un rheswm pam dwi’n gweld fy mhen-blwydd i fel unrhyw ddiwrnod arall. Pam? Wel, am ei fod o. Dydy’r ffaith fod mam wedi rhoi genedigaeth i fi am ddeg munud i hanner nos ar fy mhen-blwydd ddim yn gwneud y diwrnod yn fwy arbennig nag os oeddwn o wedi cael fy ngeni'r diwrnod cynt, neu’r wythnos wedyn, neu wedi fy ngeni o gwbl. Efallai mai diwrnod i ddathlu i rieni’r plentyn ddylai fod, gan mai nhw oedd y ddau berson yn fy nheulu wnaeth wneud fi. Yr unig beth dwi wedi’i wneud ydy bodoli, fy rhieni ydy’r rhai oedd yn edrych ar fy ôl i pam oeddwn yn ieuengach ac yn gwneud yn siŵr fy mod i’n iawn. Felly pam mai fi sydd yn cael y clod i gyd?
Dwi ddim yn ceisio ysgrifennu hwn mewn ffordd fydd yn digalonni ti, fyd. Dim ond mod i wedi meddwl yn ddiweddar, pam fod rhai di ni wybod pa bryd rydym yn marw? Dwi’n gwybod y gallwn i fod efo trideg mlynedd dda ar ôl yma, ond mewn rhyw synnwyr dydy hynna ddim digon. Be dwi’n feddwl ydy, dwi wedi darllen yn rhywle (dwi ddim yn cofio ble, felly ymddiheuriadau os ydw i’n dweud y ffeithiau yn anghywir) fod y dyn cyfartalog yn marw o gwmpas ei saithdegau, neu wythdegau hwyr. Golygai hyn, os dwi’n ddyn cyfartalog, dwi wedi byw chwarter fy mywyd. Dwi’n dechrau bod yn yr amser o’m mywyd ble fyddai’n agosach i fy marwolaeth na fy ngenedigaeth. Wedi dweud hyn, does neb yn gwybod yn sicr pa bryd fyddent yn marw, dim ond yn stwffio nifer o bethau i mewn i’w bywydau byr cyn i’r anochel ddigwydd.
Dwi ddim am ddigalonni ti ymhellach, annwyl fyd, gan fy mod yn gwybod dy fod di yn dechnegol yr un oed a fi, ac mae gen ti amser hir iawn cyn i ti fynd (er, yn dy achos di ychydig filenia sydd gen ti, tra yn fy achos i ychydig ddegawdau ydyw).
Diolch i ti, fyd.

Wednesday 27 October 2010

Annwyl Fyd - Guitar Hero

Annwyl Fyd,

Fel yr wyt yn gwybod, mae gemau fel Guitar Hero a Rock Band dros wyneb y ddaear yma i gyd. A dwi’n un sydd yn hoffi’r genre hyn o chwarae.
Mae’n beth difyrrus iawn. Ac nid yn ddifyrrus yn unig, ond yn addysgiadol hefyd. Efallai bod eraill yn darllen y datganiad diwethaf yna ac yn meddwl, sut? Wel, mae’n cyflwyno’r chwaraewyr i amrywiaeth o gerddoriaeth. Mae hyn wedi digwydd i mi. Er esiampl, cyn i mi chwarae fy ngêm Guitar Hero cyntaf (Guitar Hero II), doeddwn i erioed wedi clywed am artistiaid fel Cheap Trick, Buckethead a Avenged Sevenfold. Nawr, Jordan(gan Buckethead) ydy un o fy nghaneuon offerynnol gorau, tra dwi’n ffan o albwm newydd Avenged Sevenfold, Nightmare.
Nid yn unig hynny, ond mae’n cyflwyno pobl i chwarae offerynnau. Dwi’n un o’r bobl yma. Dwi wedi dechrau chwarae’r gitâr fas ar ôl chwarae’r bas o Sweet Child O’ Mine ar y dull ymarfer gan fy mod eisiau gwella yn y gêm, ond yn anfwriadol yn disgyn mewn cariad gyda sain y riffs bas yn y gân. Yn wir, dwi’n blentyn trist am gyfaddef y ffaith hon, ond mae’n profi pwynt. Byddai’r tebygrwydd ohonof yn codi gitâr bas yn annhebyg os nad oeddwn wedi chwarae ychydig o ganeuon ar ymarfer.
Ond mae un peth sydd yn drysu fi, a dwi’n galw hyn yn ‘snobyddiaeth gitâr’. Gad i mi esbonio.
Mae yna wefan – gad i ni alw fo’n Ultimate Guitar, gan mai dyna ydy ei enw – ac ar y wefan y dyddiau hyn, mae yna erthyglau am Guitar Hero a Rock Band. Ac mae’r erthyglau am y pwnc hwn, mae rhai defnyddwyr efo’r un gadwyn meddwl. Gad i mi ddyfynnu un o’r sylwadau ar yr erthygl fwyaf diweddar am Pro Mode newydd Rock Band…
"In all seriousness....IF YOU ARE A PARENT AND YOUR KID ASKS FOR THIS CRAP BUY HIM A REAL GUITAR...."
Mae’n debyg fod pobl sydd yn chwarae’r gemau fel Guitar Heroes a Rock Band yn ffyliaid, gan eu bod nhw’n treulio cymaint o amser ar y gêm pam mae’n hollol glir fod chwarae a buddsoddi amser i ddod yng ngitarydd gwych yn well.
Dwi ddim yn gwybod amdanat ti, ond dyw hyn yn gwneud dim synnwyr i mi. Gêm ydy Guitar Hero. Nid yw’n gwneud i ti feddwl gallet godi gitâr go iawn a dechrau chwarae Raining Blood gan Slayer ar ôl y tro cyntaf ti’n cael pedwar seren ar Anodd. Ynghyd â Rock Band, gêm ydyw. Pam na all gitarwyr ddeall hyn?
Allan o bob offeryn sydd ar gael i chwarae yn y gemau hyn, mae’n ymweld fel mai gitarwyr ydy’r unig grŵp o bobl sydd efo rhywbeth yn erbyn y genre gemau hwn. Mae baswyr hyd yn oed – gyda’r gitâr fas yn cael ei ddychanu fel arfer gan nad dim ond pedwar llinyn sydd arno, felly mae’n rhaid ei fod yn offeryn hawdd i ddysgu (sydd, i mi, y syniad anghywir i gael, ac os wyt ti efo’r syniad yma, gwranda ar YYZ gan Rush) – yn mwynhau gemau rhythm cerddoriaeth. Mae drymwyr hefyd yn hoffi’r gemau gan eu bod yn chwarae’r drymiau, er ei fod ar git plastig bach. Ac ia, dwi’n deall fy mod yn cyffredinoli pawb yn fan hyn, ond mae’n ymddangos fel bod y mwyafrif o bobl sydd yn meddwl yr un ffordd â’r sylwadwr uchod yng ngitarwyr. Dwi erioed wedi gweld sylwad yn dweud dysga chwarae drymiau go iawn, er dwi wedi gweld nifer o sylwadau yn dweud eu bod wedi dysgu sylfaen drymio drwy’r gemau.
Yr unig beth ofynnai, annwyl fyd, ydy pam nad all pobl ddeall fod Guitar Hero a’i berthnasau dim ond yn ceisio helpu’r gerddoriaeth mae’n ei ddal drwy hyrwyddo gwahanol fandiau, gerddoriaeth a genre i’r chwaraewr, a byddai’r byd yn le gwell os golygai mwy o bobl ifanc yn gwrando ar gerddoriaeth roc. Byddai’n annheg i mi ddweud fod cerddoriaeth gan Justin Bieber, The Saturdays a JLS ddim mor dda â hynna, ond i fi fel hyn y mae. Ond dydy’r erthygl hwn ddim am grwpiau sy’n meimio a lleisiau awto-tiwn. Mae’n ymwneud â ceisio cael pobl i ddeall fod Guitar Hero a’i frodyr ddim yn ceisio rhoi pobl dan ei sbel, ond i roi cyfle i bobl i chwarae cerddoriaeth a, yn bosib, dylanwadu nhw i godi offeryn go iawn a chwarae hwnnw hefyd.
Diolch i ti, fyd.