Annwyl Fyd - Trais

Annwyl Fyd.

Mae’n saff dweud nad wyf i mewn unrhyw ffordd yn wryw alffa. I ehangder mwy, dwi’n fwy o wryw omega nag un beta. Dwi ddim efo llawer o ddewrder, nac efo hyder.

Dwi ddim efo dewrder corfforol epig ychwaith, felly dwi erioed wedi bod mewn cwffio corfforol. Wel, nid yw hynny yn hollol wir. Fe wnes i grogi hogyn pan oeddwn i yn flwyddyn naw am ei nad oedd wedi bod yn hollol groes o gwrtais i mi yn y tair blynedd diwethaf. Ar ôl i mi ei ddal yn erbyn y wal, yr unig beth oedd ganddo ond digrifwch tuag ataf am weddill y blynyddoedd adnabuwyd ein gilydd. Ond ia, dwi ddim yn cynghori neb i wneud hynny, dim ond fflipio’n fisged blas dicter wnes i. Neis.

Beth dwi’n anelu tuag ato ydy trais. Dwi ddim mewn unrhyw ffordd yn dda gyda thrais na chwffio. Dwi’n ei chael yn anodd i hyd yn oed gwylio bocsio heb boeni am sgil effaith posib bydd y rhai sydd yn cymryd rhan ynddo yn ei ddioddef, fel trwyn gwaedlyd, neu golled clust. Wyddet ti byth.

Rwy’n poeni cymaint fel nad wyf yn deall pam fod pobl yn chwilio yn unswydd ar YouTube am bobl yn cwffio. Roeddwn i’n dyst i hyn yn ystod darlith Electroneg. Roedd un myfyriwr nad oedd â chlem beth i wneud, a ni ofynnodd chwaith. Felly, i ffwrdd ag ef ar y Tube o’r math You, teipio ychydig o eiriau, clicio ar linc ac mor sydyn a ganiatâi cysylltiad band llydan y brifysgol, dyma fideo yn ymddangos ar y sgrin.

Ei deitl? Rhywbeth tebyg i “World’s Best Knockouts”.

Ac na, nid am focsio oedd o.

Roedd y fideo yn fontage o ddynion yn taro dynion eraill allan am amryw resyma. Un ai i sefyll i fyny drostynt eu hunain wrth i grŵp geisio aflonyddu eu noson, i ffyliaid llwyr yn curo eu hunain yn bwlp am eu bod llawn alcohol a’r camsyniad fod cryfder yn hafal i bopeth yn y byd.

Ble mae’r hudoliaeth yn hynny?

Mae fel yr ysgol, pan mae bron i bawb yn ffurfio cylch o gwmpas rhyw bobl hurt sydd yn cwffio wrth weiddi “ffeit” mewn ffordd gor-frwdfrydig. I fod yn onest, dwi ddim yn gwybod beth sydd waethaf – y rownd adolesent o 'ffisticyffs' neu’r gweiddi di-stop gan y wal gron o wylwyr i annog casineb i’r byd.

Ond, beth dwi’n ceisio’i gyrraedd yn fan hyn? Wel, roedd o’n rhywbeth clywais gwpl o ddiwrnodau yn ôl.

“Ydy hi’n dderbyniol i daro dy blentyn byth?”

Dwi ddim yn gwybod, ond mae hynny yn rhywbeth eithaf od i ofyn. Yn amlwg, mae hi yn dderbyniol i daro dy blentyn. Wel, dim ond os ydynt yn dioddef eu bywydau. Dwi ddim yn arbenigwr, gan nad oes gen i blant ac ati, ond mae’n ymddangos yn eithaf eithafol i daro dy blentyn di ond am eu bod wedi gwneud rhywbeth bach fel peidio gwrando neu rywbeth tebyg.

I mi, dim ond ar un adeg mae hi’n dderbyniol i daro plentyn, a hyd yn oed wedyn maen nhw ymhell ar eu ffordd i oedolaeth. Fel yr wyf wedi dweud o’r blaen, dwi’n meddwl yr unig amser mae’n dderbyniol ydy os ydy plentyn yn dioddef eu bywyd. Gyda hyn, beth dwi’n golygu ydy gwastraffu ei fywyd ac arian ar alcohol a chyffuriau.

A gyda hynny, dwi ddim yn golygu byddaf yn rhoi slap i wyneb fy mhlentyn y cyfle cyntaf ddaw wedi i mi sylweddoli eu bod wedi cymryd y newyn, ond os ydw i’n gweld mai eu presennol fydd diwedd eu dyfodol ac nad ydynt yn gwrando, yna efallai byddwn i’n rhoi smacen sydyn. A dim ond os ydw i wedi gwylltio’n ofnadwy ac yn teimlo’n rhwystredig.

Er, gan y byddwn i’n cysidro fy hun yn berson eithaf hen ffasiwn, fyddwn i ddim yn gwneud hynny os mai benyw oedd y plentyn. Neu, i roi o mewn termau gwahanol, os byddai gen i ferch yn ddibynnol ar grac.

Dwi erioed wedi meddwl ei fod yn dderbyniol bod yn dreisgar tuag at ferched.  Wel, mae yna wastad eithriad sydd yn torri’r gyfraith. Yn yr achos hwn, os yw merch yn ceisio lladd fi. Os byddai merch o’r enw Sunita, er esiampl, yn dod ataf i gyda chyllell gegin a phaced o greision Marmite, yna yn amlwg fe wna’i gwffio’n ôl. Wel, dwi’n dweud cwffio’n ôl, byddwn i yn ceisio amddiffyn fy hun, yn y ffordd gorau fydda’n gwneud y lleiaf o niwed iddi hi. A gan nad oes gen i unrhyw brofiad o hunan amddiffyniad, efallai byddaf yn gwneud niwed iddi’n ddamweiniol. Yn anfwriadol, wrth gwrs.

Ond, un peth sydd yn taro fi fel bod yn eithaf bisâr ydy rhywbeth digwyddais glywed ychydig yn ôl. Dywedodd un dyn rhywbeth tebyg i “os ydy merched eisiau’r un hawliau â dynion, yna fe ddylai nhw fedru cymryd pwnsh neu fynd yn ôl i’r gegin”, sydd, i mi, yn ymddangos ar yr ochr eithaf rhywiaethol o’r sbectrwm.

Dwi ddim yn deall y broses meddwl yna. Fe ddylai cyfartaledd fod i bawb, nid i’r rhai sydd efo pidyn yn unig. Efallai dyna beth maent yn golygu drwy ddweud – “Mae pawb yn cael ei eni’n gyfartal, er mae rhai pobl yn cael eu geni yn fwy cyfartal nag eraill”. A beth bynnag, dwi’n gwybod am rhai merched sydd yn gallu cymryd pwnsh yn llawer gwell na allwn i, a gallai ddelio mwy o niwed yn ôl. Ac na, nid ymchwil gwyddonol mo hynny, dwi ddim wedi leinio pobl i fyny a chychwyn pwnsio nhw, yn gadael iddynt bleidleisio pwy roddodd y poen mwyaf, yna gwneud yr un peth wrth iddynt guro ni i hanner marwolaeth.

Dal ar am funud, pam fod rhaid iddo fod yn dderbyniol fod yn dreisgar tuag at unrhyw un beth bynnag? Iawn, fedrai ddeall ychydig pam mewn chwaraeon, ond ddim mewn bywyd cyffredinol.

Diolch i ti, fyd.